Miskraam #3

Hoi!

Wat voel ik mij slecht zeg. Ik ben op dit moment geestelijk een wrak. Op dit moment had ik hier liever willen typen dat ik al bijna twaalf weken zwanger ben, maar helaas. 

pinterest.com

Net als altijd eerst even een update van de cyclus. Ik was 31 mei 2015 weer begonnen met een nieuwe cyclus en na verschillende verhogingen van de Gonal-f waren er op 18 juni 2015 twee eitjes te zien van 18/19mm! Ik mocht deze dag gelijk Ovitrelle spuiten en twee weken wachten. 

Na twee weken wachten kwam uit de zwangerschapstest kwam dat ik zwanger was! Helemaal gelukkig natuurlijk. Het voelde dit keer anders, de testen bleven duidelijk positief en ik voelde mij dit keer echt zwanger. Met 6 weken en 6 dagen heb ik een eerste echo gehad. Alles was goed en er klopte een hartje! Wow! Zou het deze keer dan goed gaan? 

pinterest.com

In de tussen tijd tot de volgende echo afspraak op 21 augustus heb ik natuurlijk al van alles gekocht aan kleertjes, zwangerschapsdagboeken en we hadden zelfs al een kinderwagen besteld. Ik voelde mij op en top zwanger. Misselijk, moe en af en toe spugen. Maar toen kwam dan daar de echo bij 10 weken en 6 dagen zwangerschap op 21 augustus. Ik kreeg een inwendige echo en de echoscopiste zei meteen "ik heb helaas slecht nieuws voor je, ik zie geen hartje kloppen." Ik was natuurlijk gelijk in tranen en was ook nog is alleen. Wie had dit nog verwacht?! Stiekem ergens ver weg in je hart heb je al een angst. Ik was toch wel op mijn hoede door de vorige twee miskramen en uiteindelijk is dit gevoel goed geweest. 

Waarschijnlijk uit de meting van de baby (want ja, zo voelt het voor mij wel.. als een baby.) kwam dat het hartje gestopt is rond negen weken zwangerschap. Ik voelde mij leeg, verdrietig, boos en alsof het ons elke keer niet wordt gegund. 

pinterest.com

Na deze echo mocht ik even in een aparte ruimte "uithuilen" en kon ik even Marcel bellen. Die vond het natuurlijk verschrikkelijk! Hierna kwam de gynaecoloog mij even halen, met de vraag wat nu? Hij gaf nu de voorkeur om even de natuur zijn gang te laten gaan en te wachten. Volgende week heb ik een afspraak op het vruchtbaarheidscentrum en gaan ze kijken of het al weg is en zo niet dan kijken we naar andere mogelijkheden. Waarschijnlijk zullen dit dan eerst vaginale pillen zijn die een miskraam kunnen veroorzaken en als dat echt niet helpt curettage. Curettage doen ze liever niet gelijk, omdat er toch een kans is op verlittekening en omdat wij al in een vruchtbaarheidstraject zitten wilt hij dat ons niet aan doen. Als het natuurlijk niet anders kan, dan kan het niet anders. Maar voor nu wachten.. 

Daarnaast krijgen wij de mogelijkheid om meer onderzoek te gaan doen. Omdat dit de derde miskraam is, kunnen ze kijken of er meer aan de hand is in ons bloed etc. Marcel en ik willen dit wel doen, maar het is namelijk zo dat 15 procent krijgt echt antwoord en 85 procent niet. 

De gynaecoloog vertelde al dat na elke miskraam je een verhoogde kans op weer een miskraam hebt, alleen het percentage dat het goed gaat is nog steeds hoger. Hier hopen we dan maar op. 

Voor nu is het wachten en we gaan even rustig aan doen. Want ik wil dit niet nog een keer meemaken. Hoeveel wil ik mijzelf nog aan doen? Is het misschien beter om toch nog even te wachten of gaan we er gelijk weer tegen aan? Dit zijn vragen die in mijn hoofd ronddolen. Ik ben er nog niet aan toe om helemaal te stoppen. Maar misschien komt er ooit een moment dat ik hier toch over moet gaan nadenken. 

Heb jij ook al meerdere miskramen meegemaakt? Heb jij daarna onderzoek gedaan?

Laat het mij dan weten. 

xxx

pinterest.com